Tak sobie pomyślałam zasiadając do tego wpisu, że ten czas pierwszych dni roku ma w sobie jakąś ukrytą i niekoniecznie docenianą magię. Jest jak moment, w którym po przebiegnięciu kolejnego okrążenia wychodzimy na pierwszą prostą w kolejnym. Jest chwila euforii, ulgi, niepewności i nadziei, że dam radę, byle do przodu. Gdzieś w rozjazdach, lub po swojemu, w zaciszu domu, dojadamy zapasy, wychodzimy tyle, ile potrzeba, robimy tyle, na ile wiążą nas postanowienia lub ich brak, w zawieszeniu i oczekiwaniu na wejście w rytm codzienności, niby nowej, ale przecież dobrze znanej.
Mam czas, który postanawiam zmarnotrawić. I nie mogę wyjść z zadziwienia, że nad produktywność wybieram dobrostan. Czytam dużo, sprzątam tyle, ile potrzeba, poświęcam czas na przygotowywanie dań, na które zwykle nie mam go wystarczająco dużo. Zastygam przy kuchennym oknie obserwując ptaki w karmnikach. Ucztowanie szpaków, bogatek, rudzików i kosów fascynuje mnie niezmiennie. Wyjmuję moje książki o ptakach i poczytuję. Mam czas. Przywożę kolejny karmnik do instalacji dla cud-męża.
– W żywopłocie go ukryj, wróble też muszą mieć swój własny, żeby te większe wyjadacze nie miały do niego dostępu – wydaję instrukcje. Cud-mąż dzielnie walczy w ogrodzie. On też wykonuje zajęcia niekoniecznie nagłe czy wielce pożądane.
Zgodnie z teorią Yossariana – spowalniamy czas i dobrze nam to wychodzi.
Celebruję chwile, dając się ponieść ich potrzebom. Nie planuję.
I cieszę się, że mam czas, by usiąść do publikacji na blogu. W głowie piszę książkowe podsumowanie roku.
Jest dobrze.
A Wam?
Codziennie rano wstaję i przygotowuję pannukakku. Przy minimalnym wysiłku powstaje blacha naleśnika do złudzenia przypominającego karpatkę. Powstałe wybrzuszenia opadają lekko w procesie stygnięcia, ale pozostają chrupiące a całość jest idealnie zbilansowana w smaku. Można je podać na słodko i na słono. To, czego nie zjemy od ręki, znika w ciągu dnia podgrzane w Airfryerze. To nasz śniadaniowy faworyt ostatnich tygodni. Spróbujcie koniecznie! Polecam gorąco.
Pannukakku
Składniki:
3 jajka
700 ml mleka
340 g mąki pszennej
1 łyżka cukru
1 łyżeczka cukru waniliowego
1 łyżeczka soli
50g masła
Przygotowanie: (ja umieszczam wszystkie składniki na raz – masło rozpuszczam, w misie robota i miksuję na gładko), a przepis oryginalny mówi tak:
1. Roztrzepujemy jajka, dodajemy cukier, mleko i dokładnie miksujemy.
2. Ddodajemy mąkę i pozostałe składniki, na koniec miękkie masło.
3. Odstawiamy na około 30 minut. 'Ciasto’ będzie bardzo rzadkie, ale nie należy się tym przejmować.
4. Dużą blachę, taką z piekarnika, wykładamy papierem do pieczenia i przelewamy ciasto.
5. Pieczemy przez 20-25 minut w temperaturze 200 stopni.
6. W czasie pieczenia naleśnik będzie się wybrzuszał jak karpatka, ale to też zupełnie normalne. Podajemy z dżemem i/lub bitą śmietaną.
Przepis pochodzi z blogu Fińskie smaki.
Smacznego!
Wydrukuj przepis
