– Mamo! Tu nie ma zmywarki! I jak już zużyłam wszystkie naczynia, to musiałam w końcu sama wszystkie umyć i jak już skończyłyśmy, to ja już Cię rozumiem, jak byłaś zła, że my zaraz przychodziliśmy do kuchni i brudziliśmy znowu…
– Proszę, weź ode mnie ten telefon, drzemie do mnie bez przerwy, a ja chcę spać! Błagam, dajcie mi pospać! (takiej desperacji w głosie nie słyszałam od czasów, gdy nasze dzieciaki były oseskami i trzeba było do nich wstawać w nocy… i kto by pomyślał, że kiedyś będę za tym tęsknić???) Ale ta desperacja to…
Wydaje się, że tryb wakacyjny działa. Jedni wyjechali, inni właśnie wracają, a jeszcze inni tkwią w pracach budowlanych… Jako ci wchodzący w skład grupy trzeciej, powoli zarastamy pyłem, w bałaganie, którego rozmiary trudno oszacować, właśnie pogubiliśmy się na dobre, bo nic już nie ma swojego miejsca, a dzień bez wizyty w markecie budowlanym uznajemy za…
Na stole w ogrodzie ląduje misa z mizerią. Pachnie koperkiem. Za nią talerz z pieczonym kurczakiem, do koperku dołącza zapach czubrycy. And last but not least maślane ziemniaki, okraszone koperkiem oczywiście. I nie, nie ma kompotu z rabarbaru. Jest za to, znak czasu – dzban domowej, cytrynowej ice tea.
Biegnę. Patrzę na rosnące na poboczu skrzypy, niezapominajki i kaczeńce. Zastanawiam się, jak i kiedy mały chłopiec, który w wolnej chwili zwykł wsiadać na rower ze swoją torbą i nożyczkami po kwiaty dla mamy zmienił się w wyższego ode mnie wyrostka z mutacją i trądzikiem. Jak mała złoto loczka o bezzębnym uśmiechu prezentowanym przy każdej…
– O rany, jakie ono jest dobre! Ono, czyli migdałowa szarlotka. Z ostatnich jabłek przywiezionych z domu. Z owoców starej jabłoni. Unikanie glutenu owocuje kolejnymi pomysłami z użyciem migdałów, w efekcie powstało ciasto o wyraźniej marcepanowej nucie. Nie dziwię się więc temu zachwytowi.
Wyrastamy z nich nie wiadomo kiedy. Nieświadomie i czasami bezpowrotnie. Aż pewnego dnia łapiemy się na tym, że wciąż istnieją sytuacje, które na nowo budzą w nas dziecko.
Kiedy tuż za polską granicą za oknami samochodu przewija się widok bocianich gniazd myślę sobie, że i my jesteśmy trochę jak te bociany… Mamy 2 gniazda. Dom rodzinny i to, które stworzyliśmy razem. Podróżujemy tak cyklicznie od jednego do drugiego i to one stanowią o treści naszego życia.
W okresach przedświątecznych czasu brakuje jakby jeszcze bardziej. Też macie takie poczucie? Doba wciąż z tą samą 24 godzinną żelazną konsekwencją niezmiennie niepojemna, a zadań przybywa…
Wsiadam do pociągu. Za oknem uciekają krajobrazy wiosny. A może to ja uciekam??? Kwitną bzy, magnolie przeżywają drugą i ostatnią zarazem młodość, azalie eksplodują lada dzień (zapewne w czasie naszego wyjazdu, niestety…) To już? W szybie odbija się pytające spojrzenie. Tyle czekamy na tę wiosnę i zawsze jesteśmy zaskoczeni, że już odchodzi. Nie zagrzeje miejsca….
