Dzieci kończą pisać listy do Świętego. Trochę to już trwa. Zaglądają sobie przez ramię, inspirują wzajemnie, kalkulują, porónują. W tym roku po raz pierwszy powstają w wersji elektronicznej, pisane na komputerze z licznymi linkami i odniesieniami. To z całą pewnością pomocne ale pozbawione uroku bez tych krzywych lieterek i niezgrabnie prowadzonych literek, że…
Scroll down for the English version. Dawno nie wychodziłam na zewnątrz. Wracając dziś z pracy miałam okazję przejść się parkiem. Zacisnęłam wokół szyi gryzący szalik. Zacisnęłam pasek płaszcza. Za nos wodził mnie zapach wanilii. Czyżby tak pachniała jesień? Zadziwiające, ale taka właśnie słodycz unosiła się w powietrzu. Ogarniane wzrokiem połacie krajobrazu zaskakiwały. Było w…
Wirusy potrafią być naprawdę zdradliwe. Wczesnym rankiem pieczesz ciasto. Potem zabierasz się za gołąbki (zawsze to szybciej niż lepienie pierogów). Przygotowujesz śniadanie, odrabiasz lekcje a jeszcze przed południem nie masz sił wejść po schodach na piętro. Śnięta ryba przy tobie to okaz zdrowia. Dzień później lekarz potwierdza diagnozę a Ty nawet nie możesz patrzeć…
Może to i truizm. Ale żeby poznać smak czegokolwiek, trzeba po prostu ugryźć. Dosłownie lub w przenośni. Takie absolutne minimum, o które proszę nieustannie nasze dzieciaki. (Bywa, że i cud-męża. Jak choćby, kiedy ostatnio namawiałam go, żeby przestał omijać na talerzu karczocha i po prostu spróbował.) Konkretną potrawę może też uratować nazwa. Moim…
Mam nadzieję, że kiedy Wy czytacie ten post ja spokojnie odsypiam podróż do domu, na Święta. Na wypadek, gdybyście potrzebowali inspiracji lub wskazówek w kwestii świątecznych przygotowań. Udanych przygotowań Wam życzę, Kochani. I dobrego, świątecznego nastroju.
Rano budzi mnie „Driving home for Christmas”… jedna z moich najukochańszych piosenek z dzwoneczkami. Znak, że to już prawie a i my w drodze do Domu… Słońce łaskawe i szczodre. Ptaki rozanielone. Jak dobrze. Trójka przez cały dzień na odsłuchu. Jeszcze tylko góra walizek do spakowania i byle nie zapomnieć o tym, co…
Jest 23:47, do Świąt zostało mniej niż 7 dni (poprawcie mnie, jeśli się mylę – straciłam jasność myślenia…), jestem zmarznięta (praca na zewnątrz), zasmarkana (reakcja alergiczna) a ręce mam zesztywniałe od pyłu… mam zresztą poczucie, że ten kurz jest wszędzie…
Pamiętam, kiedy spróbowałam jej pierwszy raz. I nie jest to wspomnienie z dzieciństwa. W naszym domu tego dania się po prostu nie przygotowywało. Co innego placki z grzybami, kluski zmakiem, kapusta postna ale groch z kapustą???
– Czas przyszły, mamo, to ten, co…? – … przyjdzie, nadejdzie, kochanie (Tego akurat możemy być pewni, z naszym udziałem lub nie…- pomyślałam sobie). – No to przeszły, to ten, co przeszedł (Poszedł sobie/Poleciał/Uleciał – kwestia indywidualnej percepcji) – To kwestia czasu te Święta, nie? (Kiedy doroślejemy zapominamy, jak bardzo ten czas dłuży…
Lubię ten czas. Kiedy panuje jeszcze względny spokój. I można po prostu cieszyć się z prostych świątecznych czynności (nie dotyczy sprzątania!), chwil jedynych w swoim rodzaju – zapachu makowca wymykającego się z piekarnika, dekorowania kruchych ciasteczek, iluminacji obwieszających fasadę domu, miasta rozświetlonego niespotykanym blaskiem… Kiedy jeszcze nie trzeba robić list zakupów i zadań na…
