23.37 na ekranie telefonu wyświetla się nowa wiadomość. „Mamo gdybym się nie obudził o 5:45 to obudź mnie proszę jak przyjdziesz wyłączyć budzik Dzięki i dobranoc.” (pisownia oryginalna 😉 Autor wiadomości w chwili jej wysłania zdecydowanie był już pod wpływem snu i schodzić do kuchni, gdzie jeszcze urzędowałam ruszyć mu się nie chciało.
Była sobie mała dziewczynka. Żyła w czasach, kiedy nic nie było na wyciągnięcie ręki, a to, co udało się sięgnąć po długich godzinach cierpliwego wyczekiwania, niekoniecznie było tym, czego potrzebowała. Łatwiej było cieszyć się z tego, co się miało. Bo było tego niewiele, a wszystko miało wartość szczególną.
Taki listopadowy widok. Rozświetlone choinki w oknach mijanych domów. W listopadzie, że powtórzę. Mnie to zasmuca. Potwierdza się w ten sposób moje podejrzenie, że – przynajmniej tutaj, w Belgii, choinka przestała być symbolem, a stała się przede wszystkim – dekoracją. Tylko dekoracją.
W ciszy nocy słyszę, jak kot chlipie wodę ze swojej miseczki. Wiatr hula za oknem. Drzwi od spiżarki kłócą się z progiem, niedomknięte przez któreś z dzieci. W ciszy jak herbata, której smaku dodają odgłosy życia nocnego domu, budzą mnie nad ranem. Już nie zasnę.
Czasami nie mogę się nadziwić, jak zmienia się nasze codzienne życie. Czasami zmiany, o których nadejściu marzymy (Kiedy te dzieciaki w końcu dorosną???) w końcu nadchodzą, a my – czy to w pośpiechu, braku uważności, lub też pochłonięci gonitwą za czymś innym, dostrzegamy i doceniamy je ze znacznym opóźnieniem. Pewnego ranka, całkiem niedawno, uświadomiłam sobie,…
W styczniu Addio obchodzi swoje urodziny. W tym roku już 8… To dokładnie tyle już lat prowadzę podwójne życie 🙂 Jedną nogą w realnym, drugą – w wirtualnym… Tak naprawdę, to nie da się ich rozddzielić. A może czasami nawet powinno się. Dzieciaki, z cud-mężem na czele często skarżą się, że mama jak zwykle zamyślona…
Mój dziadek Stanisław – on to miał silną wolę! Nie znam osobiście nikogo innego, kto mógłby pochwalić się podobną. Kiedy on coś postanowił, albo obiecał – wiadomo było, że tak właśnie będzie. Rodzinną legendę do dziś stanowi opowieść o tym, jak dziadek Stanisław rzucał palenie. A palił jak smok. Dopóki nie rzucił. Bo potem już…
W nawale zajęć, który – o zgrozo! wcale nie jest jeszcze tak wielki, jak ten przedświąteczny, przestałam czytać książki. A ponieważ życie to sztuka wyboru, myślałam, że to tak tylko na chwilę przecież, jak się uporam ze wszystkim, to wrócę. I będę miała czas. I wiecie co? Uświadomiłam sobie dziś, ile mi tych chwil już…
Nie jestem typem, który musi zjeść śniadanie zaraz po tym jak wstanie z łóżka. (Żałuję, bo to podobno oznaka szybkiej przemiany materii). Rano przygotowuję porządne śniadanie dla reszty rodziny, kanapki pakuję do śniadaniówek chłopaków, a sama ciągle jestem tylko o wodzie z miodem, imbirem i sokiem z cytryny. Ale też nie należę do osób, które…
Serinakaker – norweskie kruche ciasteczka z wanilią i migdałami. Z wyglądu naprawdę niepozorne. Taki kamuflaż jednak nie na wiele im się zda. Wystarczy jeden kęs i przepadłeś. Myślałam, że czasy chowania ciastek przed domownikami, po grudniowej akcji ukrywania pierniczków we wszystkich możliwych zakątkach kuchni, mamy już za sobą, a tu proszę . Ciacha są pyszne,…
